توسعه نيافتگى پديده اى تك بعدى نيست. در فريم به فريم رفتارمان، نشانه هاى توسعه نيافتگى هويداست. و بارزترينش اين است كه در منتهاى جهل، خود را كامل ترين و بهترين بدانيم.
سكانس اول: ورزشگاه آزادى تهران
مى گويند كه بهترين تماشاگران دنيا را داريم. اما همين تماشاگران، بخش عمده شان در حين بازى تخمه مى شكنند، از دقيقه ٣٠ پيشنهاد تعويض مى دهند، اگر بازيكنى دو بار توپ لو دهد، هو مى كنند، دو گل كه عقب بيافتد، نيمشان استاديوم رو ترك مى كنند و نيم ديگرشان با بى غيرت خواندن بازيكن، شعار حيا كن رها كن مى دهند.
همهء اينها در برابر تيمى سر داده مى شود كه پس از ١٧ هفته يك باخت داده است و فاصله اش با صدر جدول يك امتياز است.
تيمى كه تماشاگران مى دانند كه با سوء مديريت حكومتيان نه خصوصى مى شود و نه پولى از دولت به آن مى رسد و بازيكنانش يكى يكى كوچ مى كنند
اينها حديث بهترين تماشاگران دنيا هست در مملكتى كه ادعايش به عرش مى سايد
سكانس دوم: ورزشگاه ولتينز آره نا.
شالكه تيمى حرفه اى از بوندس ليگاست. وضعيت مالى مقبول و ستارگان نام آشنايى دارد. تماشاگرانش با هجمهء ٦٠ هزار نفر لرزه بر اندام تيم ميهمان مى افكنند.
رئال مادريد در چنين جهنمى پا به ميدان گذارد. ستارگان رئال يك به يك دروازهء شالكه را گشودند.
دقيقهء ٩٠، تابلوى ورزشگاه، نتيجهء بازى را شش بر صفر به نفع رئال نشان ميداد. هنوز هيچ طرفدارى استاديوم را ترك نكرده. هنوز آنها ايستاده و با پرچمهاى افراشته، تيم خود را تشويق مى كنند
كار شالكه به انتها رسيده. هيچ معجزه اى هم در بازى برگشت به يارى تيم نمى شتابد.
در همين لحظه شالكه گلى مى زند. تماشاگران چنان به تشويق تيم مبادرت مى ورزند كه انگار نه انگار كه تابلو، نتيجهء حقارت بار شش بر يك را نشان مى دهد. آنها آموخته اند كه وظيفهء تماشاگر تشويق است تا آخرين لحظه، نه نقد و فحاشى.
(نویسنده مطلب یک استقلالی دوآتشه است)

17،18سال پیش بالابردن فرهنگ هوادارای و چگونگی رفتار در ورزشگاه در روزنامه ها و از سوی اصحاب رسانه بخصوص روزنامه استقلال جوان زیاد به چشم می خورد و نصایح و پندهای بسیاری در قالب مقالات و مطالبیی مختلف نوشته میشد!
همین نصیحتها و اندرزهای فنی و پدرانه باعث شد که امروزه هواداران استقلال فرهنگ نسبتا بهتری نسبت به سایر تیمهای فوتبالی ایران داشته باشند.البته هستند در بین آبیدلان واقعی که نه تماشاگر نما هستند و نه هوادار رقیب!اما از صد تا دشمن برای استقلالی ها بدتر هستند و با کمک بعضی از خودزنی ها داخلی اجازه قهرمانی و موفقیت را در طی چند سال اخیر از استقلال گرفته اند!
سال 73 و آن دربی جنجالی معروف و بازی دو برصفر باخته که با دوگل آبیها به تساوی کشیده شد،اوج تنش ها و فحاشی های فوتبال ایران بود،صد البته ما استقلالی ها چه زمانیکه دو بر صفر عقب بودیم و چه دو بر دو مساوی کردیم جنبه بالای خودمون را بجز یک مورد و آنهم در ابتدای نیمه دوم که یک هوادار (از طرف روبروی جایگاه و تماشاگران پرسپولیسی وارد زمین شد اما...)با چاقو به دنبال فرشاد پیوس کرد،کاملا  به اهالی ورزش و فوتبال ثابت کرده بودیم.